Zeyd b. Sâbit (r.a.) anlatıyor: “Resulûllah’ın yanına gidip gece boyu uyuyamadığımdan bahsettim. Hz. Peygamber (s.a.v.) bana şu duayı okumamı tavsiye etti.
“Allahümme ğaireati’n-nücûmü ve hedeeti’l-uyûnü ve ente hayyün kayyûmün. Lâ-te’hüzüke sinetün ve lâ nevmün, yâ hayyü yâ kayyûmü, ehdi’ leyli ve enim aynî.”
Anlamı: ‘Allah’ım! Yıldızlar battı, gözler kapandı. Sen ise daima diri, hayat sahibisin (Hay), kâinatın idare edensin (Kayyûm). Seni ne uyku tutar ne de uyuklama. Ey Hay ve Kayyûm olan Allah’ım! Gecemi sakin yap ve bana uyku ver.’
Resulûllah’ın dediklerini aynen söyleyince, Allah Teâlâ bendeki o sıkıntı halini giderip uyku verdi.” (Ebu Davud, Vitir, 32; İbn Mace, Et’ime, 53)
