Cami, Müslümanların toplu olarak ibadet ettikleri mabettir. Mabedin varlığı, ilk insana kadar dayandırılmaktadır. Nitekim Kur’ân-ı Kerim’de insanlar için inşa edilen ilk mabedin Kâbe olduğu bildirilmektedir. (Âl-i imrân, 3/96)
Namazların kılındığı, Allah’ın zikredildiği camilerin, manevî bir atmosfere sahip olduğu bir gerçektir. Camiler, Müslümanların âdeta ortak evi konumundadır. Böylesi önemli bir işleve sahip camilere girerken, çıkarken ve orada bulunurken bazı kurallara uymak; bu mekânların nezaket ve nezahetine mani olacak, saygınlığını zedeleyecek söz ve davranışlardan uzak durmak gerekir. Ayrıca böylesi kutsal mekânlara girerken ve çıkarken, Peygamberimizden nakledilen dua örneklerini okumak önem arz etmektedir.
Camiye sağ ayakla eûzü besmele çekilerek ve aşağıdaki dua okunarak girilir, kerahet vakti değilse iki rekat namaz kılınır, vaaz ediliyorsa veya Kur’ân okunuyorsa sessizce dinlenir. Peygamberimiz (s.a.s.) camiye girerken;
“Rabbiğfırlî zünûbî veftah lî ebvâbe rahmetike”
“Rabbim! Günahımı affet, rahmet kapılarını bana aç”
diye dua eder, camiden çıkarken ise,
“Rabbiğfirlî zünûbî veftah lî ebvâbe fadlike”
“Rabbim! Günahımı affet, lütuf kapılarını benim için aç” diye dua ederdi. (Timizî, Salât, 231)
Camiden sol ayakla ve yukarıda zikredilen dua okunarak çıkılır.
